ಹೊತ್ತಿಸು ವಿವೇಕದ ನಂದಾದೀಪ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಬೆತ್ತಲೆ ಕುಣಿದರೇನು, ಕತ್ತಲೆಯಲಿ ನಿನ್ನ ನೋಡುವರಾರು!
ಕಗ್ಗತ್ತಲೆಯಲಿ ಎತ್ತೆತ್ತಲೂ ಯಾರು ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರೇನು!
ಮನದೊಳಗೆ ಕತ್ತಲೆ ಕವಿದಿರಲು ಇಲ್ಲದ್ದು ಭ್ರಮಿಸಿದಂತೆ
ಸತ್ಯ ಅಸತ್ಯ ಕತ್ತಲೆಯ ಮತಿಯೊಳಗೆ ಅವಳಿ-ಜವಳಿಯಂತೆ
ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚು ಉರಿದು ಸುಡುತಿರಲು ಹತ್ತು ತಲೆಯೊಳಗೆ
ರಾಮಚಂದ್ರನ ಸತಿ ಸೀತೆಯೂ ಆದಳು ಕಿಚ್ಚು ರಾವಣನಿಗೆ
ಹೊತ್ತಿಸಿಕೋ ವಿವೇಕದ ಜ್ಯೋತಿಯನು ನಂದಾದೀಪದ ತೆರದಿ
ಸಾವಧಾನದ ಮಂದ ಮಾರುತನು ಮನದ ಬೇಗೆಯ ತಣಿಸಿ
ಮನವ ಹದಗೊಳಿಸುವನು, ಸಮ ತೂಕದ ತೋಲನ ನ್ಯಾಯವು,
ಧರ್ಮರಾಯನ ಮೀರಿಸುವ ಸಮ ಬುಧ್ಧಿಯೆಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನದಾಗುವುದು
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ