ಏನು ಎನ್ನುವುದೇ ಎನ್ನ ಬೀಜ ಮಂತ್ರ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ನಾನೇ ನೀನಂತೆ, ನೀನು,
ಅವನು, ಅವಳೂ, ಅವರು,
ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲವರೂ ನಾನೇ ಅಂತೆ.
ತರು, ತುರು, ನೀರು,
ನೆಲ, ನಭದ ತಾರಾಕೂಟ,
ಅನಿಲ, ಅನಲವೆಲ್ಲವೂ ನಾನೇ ಅಂತೆ.
ಇಂದು, ಅಂದೂ, ಎಂದೆಂದೂ,
ಬಂದುದು, ಇಂದು ಬಂದಿಹುದು,
ಮುಂದೆ ಬರುವುದೂ ಬರಿ ಸುಳ್ಳಂತೆ.
ಭ್ರಮೆಯಂತೆ ಇದೆಲ್ಲ,
ಬರಿ ಬೊಕಳೆಯ ಬಾಳಂತೆ,
ಭ್ರಮಿಸುವನು ಎಲ್ಲವನೂ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲವಂತೆ.
ನನಸೆಲ್ಲವೂ ಕನಸಂತೆ,
ನನಸು ಮನಸ್ಸಿನ ಮರೆಯಾಟವಂತೆ,
ಕನಸಿಗನೇ ಇಲ್ಲದೆ ಕನಸಾಗುವ ಪರಿಯಂತೆ.
ಸರಿಯಾವುದು, ದಿಟವಾವುದು,
ಖರೆಯಾವುದು, ಅರಿಯದು ಎನಗೆ,
ಪರಿ, ಪರಿ ಚಿಂತಿಸಿ ಆಯಿತು ತಲೆ ಬಿಸಿಯಾಯಿತು
ನೂರು ವರುಷಗಳು ಸಾಕೇ?
ಸಾವಿರ ಜನುಮಗಳು ಸಾಕೇ?
ಕೋಟಿ ಜಂಗಮರು, ಜಗದ್ಗುರು, ಸಾಧುಗಳು ಸಾಕೇ?
ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ತರತರದ ತಾರೆಗಳು,
ಸಿಡಿದು ಜ್ವಲಿಸುವ ತಾರಾ ಸ್ಫೋಟಗಳು,
ಹಲವಾರು ಆಗಸದಲಿ ಮೆರೆಯುತಿಹ ವಿಸ್ಮಹವನು
ಅರಿತಿಹರೇ ಅರಿಶಡ್ವರ್ಗ ಬಿಸುಟ
ಬೆತ್ತಲೆಯ ಬೈರಾಗಿಗಳು, ಗುರುಗಳು,
ಕಾಡು, ಗುಡ್ಡಗಾಡನು ಮನೆಮಾಡಿದ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು?
ಅದೇನು, ಇದೇನು, ಅದು ಹೇಗೆ, ಇದು ಏಕೆ,
ಇದೇ ನನ್ನ ಬೀಜ ಮಂತ್ರ, ಜಪ, ತಪವಿನ್ನೇಕೆ,
ಉಧ್ಧಟಿ ಎನಗೆ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಚಟ್ಟ ಸವಾರಿಯತನಕ.
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ