ಏನಂತೀರಿ ರಸಿಕರು ನೀವಲ್ಲವೇ?
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಕೇಸರಿಯ ಬಣ್ಣದ ಸ್ಯಾಟೀನು ಬಿಗಿಯಾದ ರವಿಕೆ
ನುಣ್ಣನೆಯ ಚರ್ಮವನು ಹಿಡಿದು ಮುಚ್ಚಿದೆಯೇಕೆ?
ರೇಶಿಮೆಯ ಸೀರೆಯು ಸುತ್ತಿ ಸುತ್ತಿ ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಿದೆ
ಬಳುಕುತಿಹ ದೇಹವನು ಅಪ್ಪುತಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸವರುತಿದೆ
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಬಳೆಗಳು ಎರಡೂ ಕೈಯ ಮೇಲೆ
ಝಣ ಝಣ ಸುರಸಂತೂರ ಸಂಗೀತವನೇ ಹೇಳೆ
ಕಾಲುಂಗರದ ಗೆಜ್ಜೆಗಳು ಹಾಕುತಿವೆ ನಾಟ್ಯದ ತಾಳ
ಕಾಲೆರಡೂ ಕುಣಿದು ಶಾಂತಲೆಗೆ ನಟುವಂಗದ ಮೇಳ
ಸೊಂಟವನು ಸುತ್ತಿ ಅಪ್ಪಟ ಚಿನ್ನ ಡಾಬು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿದೆ
ಹೊಕ್ಕಳಿನ ಕೆಳಗೆ ಮುತ್ತಿನ ಗೊಂಚಲು ವಿರಾಜಿಸುತಿದೆ
ದಟ್ಟ ಜಡೆಯ ತೊಡೆಯುದ್ದದ ಕುಚ್ಚು ಚಿಮ್ಮುತಿದೆ
ಬಳುಕುವ ನಡುಗೆಯ ಚೆಂಡುಗಳ ಆಟವನೇ ಆಡುತಿದೆ
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದಂಡೆಯು ಮುತ್ತಿಡುತಿದೆ ಎರಡೂ ಕೆನ್ನೆಗೆ
ಅತ್ತಿತ್ತ ಜಡೆಯು ಚಿಮ್ಮುತಲಿ ಬೀಸುತಾ ಇರುವಾಗ
ರವಿಕೆಯ ಪುಣ್ಣ್ಯವೆಲ್ಲವೂ ಈಗಲೇ ನನದಾಗಲೇ?
ಸೀರೆಯಂತೆ ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಸುತ್ತಿ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ?
ಜಡೆಯು ನಾನಾಗಲೇ, ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ ಮುತ್ತಿಡಲೇ?
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದಂಡೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಸುಗಂಧ ಹೀರಿ ಬಿಡಲೇ?
ಏನಂತೀರಿ ನೀವೆಲ್ಲ? ರಸಿಕ ಕವಿ ಜನ ನೀವಲ್ಲವೇ?
ಒಂದೇಕೆ, ಎರಡೇಕೆ, ಎಲ್ಲವೂ ನಾನೇ ಆಗಬಹುದಲ್ಲವೇ!
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ