ಸಾಕಾಯಿತು ಈ ಊರು
ಕೆ. ಅರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಆರು, ಆರು ಆರಿಗೆ ಎಂದೂ ಎಲ್ಲೂ ಆಗದವರು
ಧರೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಮೂಗು ಒರೆಸಿದಾಗ ನಗುವವರು
ಆಡಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡ ಬಾಯಿ ತುಂಬ ಬೈಗುಳ ನೂರಾರು
ಹಸಿದವರು ಕೈಬೀಡಿ ಬೇಡಿದರೆ ಮೂಗು ಮುರಿಯುವರು
ಕೊಡಗಟ್ಟಲೆ ಕಲ್ಲಿಗೆ ಹಾಲು, ಮೊಸರು, ಸುರಿಯುವರು
ದೊಡ್ಡ ಬಟ್ಟಲಿನ ಬೆಣ್ಣೆ, ತುಪ್ಪ ಅಂಗೈ ತುಂಬ ಸವರುವರು
ಸವೆದ ನುಣ್ಣನೆಯ ಕರಿಯ ಕಲ್ಲೇ ಇವರಿಗೆ ದೇವರು
ಉಣಲು ಇಟ್ಟ ಅಟ್ಟನು ತಿನಲಾಗದವ ಇವರ ದೇವರು
ಹಣ್ಣು, ಹಂಪಲು ನಾಲಿಗೆಯೇ ಇಲ್ಲದವನಿಗೆ ಇಡುವರು
ಚಂದನದ, ಶ್ರೀಗಂಧದ ಧೂಪದಾರತಿ ಹಿಡಿಯುವರು
ಮೂಗಿನ ಹೊಳ್ಳೆಯಿಲ್ಲದ ಗುಂಡು ಕಲ್ಲಿಗೆ ತೊಡಿಸುವರು
ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಘಮ ಘಮಿಸುವ ಹೂಮಾಲೆ ಮುಡಿಸುವರು
ಸಾಕು ಸಾಕಪ್ಪ ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿ ಹೋಗುವೆ ನನಗೇಕೆ ಇವರೂರು
ಮರಳುಗಾಡಿಗೋ, ಸುಡುಗಾಡಿಗೋ ಹೊರಟೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲ ತಕರಾರು
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ