ಅಸಮಾನ ಮಾನಸಿ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ನೀನಡೆವಾ ಅಡಿಯಲೆಲ್ಲ ರಂಗೋಲೆ ಪುಡಿ ಹಾಸುವುದು
ನಿನ್ನ ತುಟಿ ಬಿರಿದಾಗ ಕೋಗಿಲೆ ಕುಲವೆಲ್ಲ ಅನಿಕರಿಸಿತು
ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಕೆಂಪಾದಾಗ ತಾವರೆಯು ಅಂತೆಯೇ ಅರಳಲು
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದೆಡೆಯಲೆಲ್ಲಾ ಕೆಂಗುಲಾಬಿ ಚಿಗುರಲು
ನಿನ್ನ ರೂಪವ ನೋಡಿದೊಡನೆಯೇ ಊರ್ವಶಿಯೂ ದಂಗಾಗಿ
ಮೇನಕೆ, ರಂಭೆಯರು ಮರುಗಿದರು ಬ್ರಹ್ಮನನು ಮೊರೆಹೋಗಿ
ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು? ನಿನ್ನ ಮೇಲೆನ್ನ ಮನಸಾಗಿದೆ ಸರಸಾಂಗಿ
ಮನಸಿಜಳೆನ್ನಲೇ? ಕನಸಿನಲಿ ಬಂದವಳು ಇರು ನನಸಾಗಿ
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ