ಬರೀ ಒರಟು ಹರಟೆಯ ಗುಟ್ಟು
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ತಲೆ ಹರಟೆ ಕವಿ, ತರಹ, ತರಹ ವಿಕಟ ಹರಟೆ, ಒಗಟು ನನ್ನ ಭಾಷೆ
ತರಾಟೆಯೇ ನನ್ನ ಹಠ; ಕೆಲವು ಮುಖಗಳು, ಹಲವು ಭಂಗಿಯ ಆಶೆ
ಕೇಳಿದರೆ ಅತೀ ಅಸಂಭದ್ದ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದರೆ ಕುತೂಹಲದ ಬೀಜ
"ಏನೋ ಇರಬೇಕು ಇದರಲ್ಲಿ", ಎಂದವರಿಗೆ ಹೊಳೆದೀತು ಮಿಂಚು ನಿಜ
ಮೊಳಕೆ ಚಿಮ್ಮಿ, ಬೇರು ಬಿಟ್ಟೀತು ಕಲ್ಪನೆಯ ತುಂತುರು ಹನಿ ಅಲ್ಪವಾದರೂ
ಮಿದುಳಿನಾಳದಲಿ ಪಾತಾಳ ಗರಡಿಯಾಟ; ಸುಪ್ತ ಅನುಭಾವ ಎಂದಾದರೂ
ಹರಟೆ ಮಾತು ಒರಟಲ್ಲ ಮಾತ್ರ, ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನೆತ್ತಿಯಲಿ ನೆಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೀತು
ದಿಟದ ಪ್ರಕಟಣೆ ಆದಾಗ ಒಂದು ದಿನ ನೀವೂ ಅವಧೂತರೆಂದು ತಿಳಿದೀತು
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ