ಇದೆಂತಹ ಆಟ!
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಾಲೆಯ ಗುಟ್ಟಿನ ಆಟವಿದ್ಯಾಕೋ
ಬಚ್ಚಿ ಕೊಂಡವನ ಹುಡುಕುವುದಿನ್ನು ಸಾಕೋ
ಆಡುವ ಮಕ್ಕಳು ನಮಗಂತೂ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ
ಅಜ್ಜಿಗಂತೂ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಕಣ್ಣು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ
ಬಚ್ಚಿ ಕಗ್ಗತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಅಡಗುವೆಯೋ
ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತನ್ನೂ ಅಳಿಸಿ ಹೇಗೆ ಓಡಿದೆಯೋ
ಅತ್ತಿತ್ತ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಡಕಿ ಸಾಕಾಗಿದೆಯೋ
ಅತ್ತು, ಅತ್ತು, ಬಿಕ್ಕರಿಸಿ ಕೂಗಿಯಾಗಿದೆಯೋ
ನಾನೊಬ್ಬನೇನಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಹುಡುಕಿಯಾಯಿತು
ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಜನ ಕಾಣದೇ ತೆರಳಿದುದಾಯಿತು
ಎಂತು ಹುಡುಕಿದರೂ ಸಿಗದೇ ಇದ್ದರೆಂತಹ ಆಟ
ನ್ಯಾಯವೆಲ್ಲವೂ ಮರೆತಿರುವ ಅಜ್ಜಿಗೆಂತಹ ಕಾಟ
ಬಾಬೇಗಲೇ! ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಬಿಡುವ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ
ನೀನು ನಿಜವೋ ನಿನ್ನಾಟ ಸರಿಯೋ ಕಡೆಗೆ ಇಂದಾದರೂ
ನಿನಗೇ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಬಾ; ನೀನೇ ಹುಡುಕಿ ಬಾ ಆತಂಕದಲಿ
ಮರೆಸಿ ಮಾಚಿ ಓಡಿ ಅಡಗುವೆ ಈಗಲೇ ಗುಟ್ಟಿನ ತಾಣದಲಿ
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ