ಸಾಸಿರ ಸಾಸಿರ ಸಂಸಾರಿ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಉಸಿರು ನಿನ್ನದು ತಾಯೆ, ನೂರಾರು ಕೋಟಿಯ ಬಸಿರು ನಿನ್ನದೇ ಮಹಾ ಮಾಯಿ
ಹಸಿರು ಸೀರೆಯ ಮೈಗೆ ದಿನ, ವಾರ, ವರುಷ ಸೀಮಂತದ ಧಾರೆ ಸ್ನಾನವು ಸುರಿಯೆ
ಉಣಿಸುವಳೂ ನೀನೆ, ಸಾಸಿರ ಸಾಸಿರ ಮೊಲೆಯಿಂದ ಹಸಿದ ಸಂಸಾರವನು ಸರಿಯಾಗಿ
ತಣಿಸುವಳು ನೀನೆ, ದಣಿವಾದ ಪ್ರಾಣಿ, ಕೀಟ, ಹಕ್ಕಿ ಕುಲಕೆ ನೀನಾಗುವೆ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿ
ಅಳಿದ ಜೀವವ ಉಂಡು, ಹೊಸದೊಂದು ಜೀವದ ಮೊಳಕೆಯನೇ ಚಿಗುರಿಸುವೆ ಮತ್ತೆ, ಮತ್ತೆ
ನಮಗೇಕೆ ಬೇಕು ನಾಳೆಗೇನು, ಬರುವ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಏನು, ಎಂತೆಂಬ ಪರಿಪರಿಯ ಚಿಂತೆ
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ