ನಿಷೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಕಿರಣ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಅತ್ತ, ಇತ್ತ, ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ, ಎತ್ತೆತ್ತಲೂ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿದೆ ಕತ್ತಲೆಯ ಕಾಟ
ಬಟ್ಟ ಬಯಲಲ್ಲಿ, ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ, ಅಟ್ಟೂ, ಇಟ್ಟೂ, ತಡಕಾಡುವ ಹುಚ್ಚಾಟ
ಕಿಡಿಯೊಂದ ಕಂಡರೆ ಸಾಕು, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಬೆಳಕ ಚೆಲಾಡುವ ತವಕದಲಿ
ಅಡಿಯಿಂದ ಅಡಿಗೆ ಸಾಗಿ, ಇಡೀ ಬಯಲ ಹುಡುಕಿ, ಕೊನೆಗೆ ಬರಿಗೈಲಿ
ಹಿಡಿಯಷ್ಟು ಇಂಧನ ಸಾಕು, ಹುಲ್ಲಿನ ಮೈದಾನದಲಿ ಮತ್ತೆ, ಮತ್ತೆ ಕೈಹಾಕಿ
ಬರಿ ಖಾಲಿ ಮನದಲ್ಲಿ, ಬಡ ಬಡ ಬಡಿಯುವ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಕುಸಿದು ಸುಸ್ತಾಗಿ
ಹತಾಶೆ; ಮುಂದಿನ ಗತಿಯೇನು, ಇಂದಿನ ವತಿಯೇನು, ಹಿಂದನು ಮರೆವೆನೇನು?
ಕಿರು ಆಶೆ, ಕಿರಣವೊಂದಾದರೂ ಉಳಿದಿದೆಯೋ, ಅದಾದರೂ ಬೆಳಗುವುದೇನು?
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ