ನಾವಿಕರ ವ್ಯರ್ಥ ಯಾತ್ರೆ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಬಾಗಿಲೊಳು ಬಾಯ್ಮುಚ್ಚಿ ಒಳಗೆ ಬಾ ಯಾತ್ರಿಕನೆ
ನಿನದಲ್ಲವೀ ಮನೆಯು ಇದಕೆ ಅತೀ ಬೆಲೆಯೂ
ಬಾಯ್ ಬಿಟ್ಟರೆ ಚಾಟಿ ಏಟು, ಮನವ ಹೊರಗಿಟ್ಟರೆ ಹಾಕುವೆವು ಬಾಯಿಗೆ ಬೀಗ
ಗೇಣು ಮಣ್ಣೂ ನಿನ್ನದಿಲ್ಲ, ಹಣವ ತರದೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ಮಂಡಿಯೂರಿ ನಡೆ ಬೇಗ
ತಂಗಳು ಸಂತರ್ಪಣೆ ಸಾಲದೇನೋ, ಹೆಚ್ಚು ಕೂಗಿದರೆ ಹಾಕುವೆವು ಕರ್ಟನ್ ಗಿಲೊಟಿನ್
ಮಂಜು ಶೀತಲ ಹೋಳಿಗೆ, ಕನ್ನಡೇತರ ಕವಳ, ಅದೆಂಥದೋ, ರೊಟ್ಟಿ, ಸಾರು, ಹುಳಿಯನ್ನು
ನಾನೇ ರಾಜ, ರಾಜಾಧಿರಾಜ, ನಾ ಕೊಟ್ಟ ಅಪ್ಪಣೆ ಅವಧಿ ಗಡಿಯ ದಾಟುವುದು ಉಂಟೆ
ಚಂದ್ರವಂಶದ ಮುಖ್ಯ ಮಂತ್ರಿ ನೀನಾದರೆನೋ, ಎದುರು ಮಾತನಾಡುವುದು ಉಂಟೆ?
ನಾ ಹುಟ್ಟಿದುದು ಇಂದು, ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಾತಂತ್ರದ ದಿನ, ಮುಚ್ಚು ಬಾಯಿ ಪುರಂದರ
ನನ್ನ ರಂಗವಿದು, ಓಡಿರೋ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬೇಗ ಹಿಂಡು ಮಕ್ಕಳು, ನಿನ್ನ ದಾಸರ ಸಂಸಾರ
ರಂಗ ವಿಠಲನ ದಾಸ ಪುರಂದರನಿಗೇಕೋ, ನನಗೆ, ನನ್ನವರಿಗೆ ಮಾಡಿಸಿದೆ ನಾನೀರಂಗ
ನನಗೆ ತಲೆ ಬಾಗಿ, ಕೈಮುಗಿದು, ಕುಣಿಯುವ ಮಂಗಗಳಿಗೆ ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುವುದೀ ರಂಗ
ನೀವೆಲ್ಲ ಯಾವಾಗಲೂ ಕನ್ನಡವ ಆಡುವುದೇಕೆ?
ಹಾಕಬೇಡಿರೋ ಚೇಡಿಯ ಛೀಮಾರಿ ಶೀಟಿ ಕೇಕೆ
ಪಾಮರರ ಭಾಷೆ ಲಂಡನ್ನಿನ ತುಂಡು ನನಗೇಕೆ
ನನಗೆ, ನನ್ನ ಮಡದಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತನ್ನಿ ದೊಡ್ಡ ಕೇಕ್
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ