ಅದೂ ನಾನೇ; ಇದೂ ನಾನೇ
ಕೆ. ಆರ್. ಎಸ್. ಮೂರ್ತಿ
ಮುಖ ಎರಡು:
ಇತ್ತ, ಅತ್ತ
ಕಣ್ಣು ಎರಡು:
ಪೂರ್ವ, ಪಶ್ಚಿಮ
ಭಾವವೂ ಎರಡೇ:
ಸುಖ, ದುಃಖ
ಗುಣ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ:
ಇನ್ ಮತ್ತೆ ಯಾಂಗ್
ಬಣ್ಣ ಬೇರೆ-ಬೇರೆ:
ಕಪ್ಪು, ಬಿಳುಪು
ನಾಲಗೆಯದು ಎರಡು ರಸ:
ಖಾರ, ಸಿಹಿ
ಕಿವಿಗೆ ಬಡಿಯುವುದು:
ಕೆಟ್ಟದು, ಒಳ್ಳೆಯದು
ಮೂಗಿಗೆ ಆಘ್ರಾಣ:
ಗಬ್ಬು ಗಂಧ, ಸುಗಂಧ
ಬಾಯಿ ಒಂದೇ. ಆದರೆ!:
ಬಚ್ಚಲು ಬೈಗುಳ, ಸಕ್ಕರೆಯ ನುಡಿ
ಕೆನ್ನೆಗಳು ಎರಡು:
ಒಂದು ಮುದ್ದು, ಇನ್ನೊಂದು ಪೆದ್ದು
ಕೈಗಳೂ ಎರಡು:
ಒಂದರಲ್ಲಿ ನಮನ, ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಚಾಕು
ಎರಡು ಕಾಲುಗಳು:
ಒಂದರಲ್ಲಿ ನೃತ್ಯ, ಇನ್ನೊಂದಿರುವುದು ಒದೆಯಲು
ಪಾದಗಳೂ ಎರಡು:
ಒಂದು ಗಂಗೆಯಲ್ಲಿ, ಮತ್ತೊಂದು ವಿಷ್ಣುವಿನ ಎದೆಯನ್ನೇ ಮೆಟ್ಟಲು
ಬೆಳಗ್ಗೆಯೆಲ್ಲಾ ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೆಕಿಲ್,
ರಾತ್ರಿಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಿಸ್ಟರ್ ಹೈಡ್
ಮೊಲೆಗಳು:
ಅನುಸೂಯ ಒಂದಾದರೆ, ಪೂತನಿಯ ಬೆಟ್ಟದಂಥ ಮೊಲೆ
ಮಿದುಳಿನಲ್ಲಿನ ಸುಂದರಿಯರು:
ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಸರಸ್ವತಿ
ದೇವನೂ ನಾನೇ, ದಾನವನೂ ನಾನೇ
ರಾಮ-ರಾವಣ, ಕೌರವ-ಪಾಂಡವ,
ಬ್ರಹ್ಮ-ಹರ, ವಾಮನ-ಬಲಿ
ವಿವಾಹ-ವಿಚ್ಛೇದನ:
ವಿವಾಹವೇ ಆಗದೇ ಹೋದರೆ,
ವಿಚ್ಛೇದನೆ ಆಗಬಲ್ಲುದೆ?
ಆಸೆ-ನಿರಾಸೆ:
ಆಸೆಯಿಲ್ಲದೇ ಹೋದರೆ,
ನಿರಾಸೆ ಯಾವುದರ ಮೇಲೆ?
ಬುಧ್ಧನಿಗೆ, ಸ್ಥಿತ ಪ್ರಜ್ಞನಿಗೆ
ಅದೂ ಇಲ್ಲ, ಇದಂತೂ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ.
ಹುಲು ಮಾನವ ನನಗೆ:
ಸಾವಿರಾರು ಮುಖ
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ