ಕೆ ಆರ್ ಎಸ್ ಮೂರ್ತಿ
ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ಹಕ್ಕಿ ಗುಂಡಿಗೆಯ ಒಳ ಹೊಕ್ಕಿ
ಚಿನ್ನದ ಚೊಕ್ಕ ಗೂಡನ್ನೇ ಭರದಿಂದ ಕಟ್ತೀತಲ್ಲೋ!
ಹಕ್ಕೀಯ ಚೆಲುವು ಕಾಣದೇ ನಂಗೇಕೆ ಮನಸಾತು
ನನ್ನ ಹ್ಯಾಗೆ ಎಂತು ಕಂಡೀತೋ ಈ ಚೆಲುವಿನ ಹಕ್ಕಿ
ಇದರ ಮಧುರ ಇಂಚರ ಕೇಳಿದ್ದೇ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಮನಕೆ
ನನ್ನ ದನಿಯ ಕೇಳದೆ ನನ್ನಲಿ ಹ್ಯಾಗೆ ಮನಸಾತು
ಚಂಚಲದ ಹಕ್ಕಿ ನನ್ನ ಗುಂಡಿಗೆಯ ಮಂಚವನೇರಿತ್ತು
ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಬಿಸಿಮಾಡಿ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಚುಂಬಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು
ರುಂಡ ಮುಂಡ ಮಂಡೆಯ ಧಮನಿ ಉಬ್ಬಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು
ಸಗ್ಗದ ಸುಖವನ್ನು ಹಿಗ್ಗಿದ ಮೈಯೊಳಗೆ ಫಕ್ಕನೆ ತರಿಸಿತ್ತು
ಮುಂದೆಂದೂ ಕಾಣದ ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ನನ್ನ ತನ್ನದಾಗಿಸಿತ್ತು
ತನ್ನ ಇಂಬಿನ ಧಾರೆ ಧರಧರನೆ ಸುರಿಸಿ ಸಗ್ಗದ ತಾನ ಹಾಕಿತ್ತು
ಅವರು: ಯಾರ್ರೀ ನೀವು? ನೋಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಖದೀಮನ ಹಾಗೆ ಕಾಣ್ತೀರ? ನಾನು: ನಾನ್ಯಾರು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಹೇಳ್ತಾಯಿದ್ದೆ. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಖಾದಿ ಹಾಕಿಕೊಲ್ಲೋ ಖದೀಮರಿಗಿಂತ ನಾನು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನ? ಕದ್ದು, ಕದ್ದು ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ನೋಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇದೆ ನನಗೆ. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಹದಿಮೂರು ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬಂದರೂ, ನನ್ನ ಎದೆಗೆ, ಅದು ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗತ್ತೋ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತಿಳಿದು ಹೋಗುತ್ತೆ. ಆಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತೆ ಡವ ಡವ.
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ